جمهوری بلاروس توسط رئيس جمهور و مجلس دوگانه آن مجلس ملی جمهوری بلاروس و مجمع ملی- اداره می‌شود که شامل يک مجلس پايين دستی، مرکب از ۱۱۰ عضو مجلس نمايندگان جمهوری بلاروس مجلس نمايندگان و يک مجلس بالادست با ۶۴ عضو شورای جمهوری بلاروس شورای جمهوری می‌باشد. مجلس نمايندگان اختيار دارند تا نخست وزير بلاروس را منصوب نمايند، اصلاحاتی در قانون اساسی بدهند، به نخست وزير رای اعتماد داده و پيشنهاداتی راجع به سياست خارجی و داخلی بلاروس ارائه نمايند. شورای جمهوری اين قدرت را دارد که مقامات گوناگون دولتی را انتخاب نموده، رئيس جمهور را استيضاح کرده و نيز اختيار دارد تا لوايح مورد تصويب مجلس نمايندگان را قبول يا رد نمايد.

هر يک از اين مجامع می‌توانند هرگونه قانون مصوب از سوی مقامات محلی را در صورتی که مغاير با قانون اساسی بلاروس باشد، رد (وتو) کنند. رئيس جمهور- از سال۱۹۹۴، الکساندر لوکاشنکو- رهبر کشور می‌باشد. دولت، شورایی از وزرا به رياست نخست وزير بلاروس نخست وزير است؛ اعضای شورای وزيران لازم نيست عضو مجلس (قوه مقننه) باشند و از سوی رئيس جمهور تعيين می‌شوند. قوه قضائيه شامل دادگاه عالی و دادگاه‌های ويژه گوناگونی همچون دادگاه قانون اساسی بلاروس است، که به قانون اساسی يا قوانين اجرایی می‌پردازد. قضات دادگاه قانون اساسی از سوی رئيس جمهور انتخاب شده و مورد تاييد شورای (مجمع) جمهوری قرار می‌گيرند.

در بلاروس با اينکه احزاب سياسی وجود دارند که يا موافق يا مخالف رئيس جمهور لوکاشنکو هستند، اکثريت کرسی‌های مجمع ملی توسط افرادی اشغال می‌شود که وابستگی به هيچ يک از احزاب سياسی ندارند. اما سه حزب وجود داند که کرسی‌های مجلس نمايندگان را اشغال می‌کنند: حزب کمونيست بلاروس (۸کرسی)، حزب کشاورزان بلاروس (۳کرسی) و حزب ليبرال دموکرات بلاروس (۱کرسی). دو حزب ديگر که متعهد به حمايت از لوکاشنکو، حزب سوسياليست ورزش دوست بلاروس و حزب جمهوريخواه کار و عدالت می‌باشند که در انتخابات اکتبر۲۰۰۴ هيچ کرسی را به دست نياوردند.

احزاب مخالف، همچون جبهه خلق بلاروس و حزب متحد غيرنظامی بلاروس نيز هيچ کرسی را در آن احراز نکردند UCPB و BPF احزاب ديگری هستند که ائتلاف خلق به علاوه ۵، گروهی از احزاب سياسی مخالف لوکاشنکو، را شامل می‌شوند.