'محمدحسین برخوردار' روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی ایرنا عنوان كرد: مزیت مطلق كالاها به معنای آن است كه كالا با ارزش افزوده بالا، كارآیی بیشتر و هزینه كمتر نسبت به دیگر كشورها تولید شود تا راه برای صادرات این كالاها و رونق تولید ملی سایر اقلام هموارتر شود.
رییس انجمن تولیدكنندگان لوازم صوتی و تصویری ، گام بعدی توسعه اقتصاد را تولید كالاهایی با مزیت نسبی دانست و افزود: برخورداری از اصل مزیت نسبی در تولید زمینه ساز توانمندسازی تولید ملی خواهد شد. به این منظور مزیت های تولیدی گروه های مختلف كالایی باید شناسایی شود .
رییس هیات مدیره سندیكای تولیدكنندگان تجهیزات فناوری اطلاعات ایران، درباره مزیت طبیعی و اكتسابی در حوزه تولید نیز گفت: مزیت طبیعی، امتیاز تولید به دلیل شرایط اقلیمی و یا دسترسی به منابع طبیعی خاص، در تولید یك محصول است و مزیت اكتسابی كه امروزه بیشترین تجارت جهان را به خود اختصاص داده، مبتنی بر دانش فنی و تكنولوژی تولید است.
عضو هیات رییسه اتاق تهران ، با تاكید بر ضرورت توجه بیشتر به بازار كشورهای همسایه افزود: در مسیر حمایت از تولید ملی،ظرفیت بالای بازار كشورهای همسایه را نباید دست كم گرفت. تولید تخصصی مبتنی بر مزیت های رقابتی علاوه بر حفاظت از بازارهای داخلی،شتاب حضور كالای ایرانی در بازارهای جهانی را افزایش می دهد.
وی موفقیت در جلب ذائقه بازارهای كشورهای همسایه را كاری دشواراما امكان پذیر توصیف كردوافزود:تجربه جهانی حاكی ازآن است كه ورودبه بازارهای هدف صادراتی، پیشی گرفتن از رقبای تجاری و تثبیت سهم بازار، نیاز به برنامه ریزی و تلاش مستمر دارد و موضوعی نیست كه یك شبه محقق شود.
این فعال بخش خصوصی معتقداست كه نگاه تولیدكننده ایرانی به بازارهای هدف صادراتی نباید مقطعی و كوتاه مدت باشد و باید برای دستیابی به این بازارها، در كنار پشتیبانی های بخش دولتی با انجام سرمایه گذاری و تثبیت ماندگاری پشتوانه اقتصادی محكمی برای خود فراهم كند.
برخوردار با انتقاد از بروز برخی ناهماهنگی ها در فرایندهای مرتبط با تولید تصریح كرد: متاسفانه در رقابت میان فعالیت های تولیدی و دلالی، برخی اوقات شاهد آن هستیم كه منافع دلالان و واسطه ها بیش از سرمایه گذارانی است كه خطرپذیری و سختی های تولید را به جان پذیرفته اند و این رویه دربلند مدت به معنای كاهش انگیزه برای ورود و استمرار فعالیت های تولید است.
وی نقدینگی و سرمایه در گردش، تامین مواد اولیه، فرسودگی ماشین آلات، عدم تناسب سطح كیفی تكنولوژی، عدم سرمایه گذاری در زمینه تحقیقات، وجود امضاهای طلایی، فقدان بازاریابی بین المللی ، رقابت نابرابر با دلالان و وجود واردكنندگان نامرئی را از مهمترین مسائل كنونی در حوزه تولید برشمرد كه كاهش انگیزه فعالان بخش تولید را به همراه دارد و موجب تحمیل هزینه های متعدد و افزایش قیمت تمام شده كالا می شود.