میشله دان/ دیپلمات سابق آمریکا
ترجمه: حسین موسوی
«هیچ دلیلی ندارد مادام! شما دیگر نمی‌توانید به مصر دسترسی داشته باشید»؛ وقتی از مامور امنیتی فرودگاه قاهره سوال کردم که چرا در این ماه باید از مصر دیپورت شوم، چنین جوابی گرفتم. زمانی که در حال راست و ریس کردن پرواز برگشتم به واشنگتن بودم، یک روحانی جوان از مامور امنیتی که در حال اسکورتم بود پرسید مشکل این خانم چیست که دیگر نمی‌توانند در مصر بمانند و مامور هم به عربی گفت: اسم او در لیست کامپیوتر بوده است. مامور امنیتی باز هم در برابر پرسش امین شلَبی سازمان‌دهنده مراسمی که من در آن دعوت بودم، همان پاسخ را دادند و او نیز در برنامه تلویزیونی گفت که اسم این خانم در لیست بوده و نتوانسته‌اند مقدمات حضور او را در مصر فراهم کنند.

چرا باید یک دیپلمات سابق آمریکا و کسی که بارها به مصر سفر داشته است، به‌طور ناگهانی از سفر به مصر محروم ‌شود؟ دو روز بعد، وزیر امور خارجه مصر مدعی می‌شود که خبر عدم حضور او را دو روز پس از ماجرا شنیده است وگرنه مانع ورود وی نمی‌شده‌اند، اما پیدا است که این موضوع تنها یک ادعا است. مامور نخست پاسپورت مرا مهر کرد و اجازه ورود داد اما مامور دوم اسم مرا در لیست پیدا کرد. آمریکایی‌ها معمولا برای ورود به مصر به دلیل تحصیل و مطالعه، همچنین تجارت راحت ویزای مصر را دریافت می‌کنند. من نیز 15بار توانسته‌ام وارد مصر شوم و هیچ مشکلی نیز ایجاد نشده بود. این‌بار اما موضوع از چه قرار است؟ آیا به این دلیل که همسر من جزو 43 نفر مصری و آمریکایی یک نهاد غیردولتی است ممنوع‌الورود شده‌ام. اما من بارها به این کشور سفر کرده‌ام و هر بار در بازدیدی که از آنجا داشته‌ام، پی به این موضوع برده‌ام که مصر نیاز به اصلاحات دارد، در مقابل این کشور بیشتر عقبگرد دارد. در سفرهای خود با اشخاص و افراد بسیاری دیدار کرده‌ام. در دهه هشتاد زمانی که در این کشور در حال تحصیل بودم مجذوب این کشور شدم. سال‌های بعد از آن نیز در سفارتخانه آمریکا در این کشور مشغول به کار شدم. مشکلات را از زمان حسنی مبارک حس می‌کردم و می‌دیدم که مصر در حال غرق شدن در رکود و کسادی فراگیر است. در سال 2010، در نامه‌ای به باراک اوباما نوشتیم که این کشور نیازمند اصلاحات اقتصادی و سیاسی است. پس از اینکه حسنی مبارک در سال 2011 از حکومت خارج شد، آمریکا وعده داد که کمک‌های خود را در زمینه اصلاحات اقتصادی و سیاسی از مرسی دریغ نکند، اما زمانی که مردم این کشور حکومت اخوان‌المسلمین را تحمل نکردند، در سال 2013 کودتای نظامی صورت گرفته باعث شد که السیسی به راس قدرت برسد، که همین موضوع از نظر آمریکا به معنای به پایان رسیدن انتقال دموکراتیک حکومت در مصر بود. برای همین موضوع ما در نامه‌ای سرگشاده از آمریکا خواستیم که تمامی کمک‌های نظامی خود را با مصر به حالت تعلیق درآورد. مصر مانند کره‌شمالی نیست اما دیپورت من کمترین موضوعی است که می‌توان به آن بها داد و اقتدارگرایی در این کشور در حال رشد است و بسیار بدتر از دوران مبارک شده است. زمانی که در حال ترک مصر بودم، بسیاری از تاجران آمریکایی را دیدم که وارد فرودگاه قاهره شدند و به راحتی ویزای مصر را دریافت کرده بودند. برخی از آنها از دوستان قدیمی‌ام بودند. آنها آمده بودند تا از فرصت‌های اقتصادی مصر استفاده کنند و برای خود کسب و کار راه بیندازند. پرسش اما این است: ثبات بخشیدن به مصر و جذب سرمایه‌های خارجی نیاز امروز برای روح دمیدن به اقتصاد این کشور است. به‌رغم اینکه انتقاد‌های داخلی و خارجی فراوانی علیه دولت مصر صورت می‌گیرد، برخی مصری‌ها می‌گویند که دولت مصر به دنبال الگوی روسی یا چینی است. اما مصر نه غنای منابع طبیعی روسیه را دارد و نه نیروی کار چین. در مقابل این کشور دارای مردمی با سواد نه چندان عالیه و جوان است که مصر را مجبور می‌کند اجازه دهد تا فضا بیشتر باز شود.
منبع: کارنگی

Read more: http://www.donya-e-eqtesad.com/news/850052/#ixzz3NGBcCUiC