هنگامی که نخستین گروه از خانواده‌های طبقه متوسط یا کارگری در ایالات‌متحده از پرداخت اقساط وام‌های مسکن درماندند و بانک‌ها خانه‌های آنها را مالک شدند، تصویر ساده‌ای از گسترش فقر و کاهش قدرت خرید در ایالات‌متحده به چشم مردمان آمد، سپس با گسترش موضوع و افزایش تعداد خانه‌هایی که به عنوان وثیقه توقیف شده و روی دست بانک‌ها مانده بود، آن تصویر ساده به یک مشکل بانکی تبدیل شد که ابعاد ملی داشت و می‌شد نام آن را بحران گذاشت. چند بانک ورشکست شدند و موسسات وابسته به آنها از میان رفتند. سپس بحران، اقیانوس اطلس را پیمود و به نقاط دوردستی چون ایسلند رسید که کل نظام بانکی آن و پس‌انداز مردمش توسط بحران بانکی بین‌المللی بلعیده شد. آتشفشان بحران بیدار شده و زلزله حاصل از آن تا عمق اروپا را لرزانده بود. دنیا برای همه تغییر کرد.
تنها مسیر عبور از بحران
این ذات بحران متصل است؛ بحرانی که در سال ۲۰۰۸ اقتصاد جهان را زمینگیر کرد، در مقایسه با برهه کنونی چه از نظر عمق و چه از منظر اثرگذاری به هیچ عنوان قابل قیاس نیست و به اذعان اهالی اقتصادی از جنگ جهانی به بعد، هیچ واقعه‌ای به اندازه کرونا، اقتصاد جهان را دستخوش تغییر و آسیب نکرده بود. بحران ناشی از پاندمی کرونا با اختلال در زنجیره تامین، تجارت جهانی را در رکودی عمیق فرود برد و با گذشت بیش از یک‌سال به تازگی نشانه‌هایی از بهبود تجارت در بخش‌هایی از جهان به چشم می‌‌آید؛ رگه‌هایی که مختص اقتصادهای پیشرفته است و این نشانه‌های بهبود چندان ارتباطی به ایران ندارد. به همان سیاق که ایران در مراقبت و پیشگیری از شیوع بیماری و کنترل آن چندان موفق نبوده، در مراقبت از اقتصاد و فعالان اقتصادی هم دستاورد برجسته‌ای نداشته است. شیوع کرونا در روزهای پایانی سال ۲۰۱۹، فراتر از پیش‌بینی‌ها، اقتصاد جهان را متاثر کرد و به‌دلیل محدودیت‌‌ ارتباط و بسته شدن مرزها، شدیدترین لطمه‌ها را به زیربخش‌هایی از اقتصاد زد که مرتبط با تجارت بود. چنان‌که اخیرا سازمان تجارت جهانی طی وبیناری شیوع کرونا را توفانی تعبیر کرد که تجارت جهانی کالا و خدمات را در سال ۲۰۲۰ به‌طور قطعی تا ۲۴ درصد کاهش داد. از سوی دیگر، در همین بازه زمانی افزایش قیمت جهانی حمل‌ونقل نیز بار سنگین‌تری را به تجارت جهان وارد کرد. بر خلاف بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ که تنها بخش‌هایی از اقتصاد جهان را درگیر کرد، کرونا تک‌تک کشورها و زیربخش‌های اقتصاد را به چالش کشید؛ ایران نیز از بحران در امان نماند. چنان‌که طی دو دهه گذشته برای نخستین بار، تجارت ایران با کسری مواجه شد. درحالی‌که از ابتدای سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۹ ایران همواره شاهد مازاد تجاری در تمامی فصول بود، در سال ۲۰۲۰ با کسری بالغ بر ۲۰۰میلیون دلاری صادرات نسبت به واردات مواجه شد. طی سال ۲۰۲۰ تحریم‌ها، شیوع کرونا و کاهش چشمگیر قیمت نفت در کنار هم قرار گرفت تا یکی از بزرگ‌ترین و جدی‌ترین چالش‌های اقتصادی ایران شکل گیرد.

چالش‌برانگیزتر از رخدادهای تحمیل شده بر اقتصاد ایران طی یک‌سال گذشته، آنچه همواره چهره بخش نحیف خصوصی اقتصاد را تکیده‌تر کرده و دایره آنها را کوچک‌تر می‌کند، آن است که اشاره شد: نشانی از بهبود در روند اقتصادی و بازرگانی کشور دیده نمی‌شود. اکنون با گذشت قریب ۱۵ماه از آغاز همه‌گیری کرونا، اقتصادهای بزرگ جهانی یا بازیابی شده یا در مسیر بهبود قرار گرفته‌اند، اما فعالان بخش‌های اقتصادی در ایران کماکان از کانون توجه و حمایت به دور هستند.

اینکه اقتصاد کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته توانست بحران را پشت سر گذاشته و در مسیر بازیابی قرار گیرد، فراتر از توان و ظرفیت‌های بزرگ اقتصادی کمپانی‌های قدرتمند و متکی به حمایت‌های دولتی بود. در کشورهایی چون آمریکا، چین و کره‌جنوبی رقمی معادل ۱۰درصد تولید ناخالص داخلی برای حمایت از کسب‌وکارهای آسیب‌دیده ناشی از کرونا اختصاص یافت و در کشورهایی مانند آلمان و ژاپن حتی این رقم فراتر رفت و به ۱۸درصد رسید. در مجموع، میانگین جهانی حمایت‌های دولتی از فعالان اقتصادی در بحران کرونا، کمتر از ۵درصد از تولید ناخالص داخلی نبود. این درحالی است که حمایت‌های دولتی در ایران به استناد آمارهای دولتی، از ۳درصد هم فراتر نرفت.

چالش‌های دولت در تامین منابع مالی به‌دلیل تحریم‌ها و محدود شدن فروش نفت از یکسو و البته باور نداشتن به جایگاه بخش‌خصوصی در اقتصاد نفت‌محور ایران از سوی دیگر، سبب شد برنامه دولت برای حمایت از فعالان اقتصادی در زمان شیوع کرونا آنچنان که باید اثرگذار نباشد. اما امروز شرایط ادامه حیات برای فعالان بخش‌خصوصی دشوارتر از قبل شده و اندک تعللی برای مدیریت بحران، می‌تواند فاجعه‌ای با ابعاد وسیع‌تر به همراه داشته باشد. امروز، شرایط بخش‌خصوصی بی‌شباهت به سفره‌های آب خشک‌شده زیرزمینی نیست؛ سفره‌های آب زیرزمینی حیات‌شان به جاری بودن آب در آنهاست و اگر زمان خشک بودن‌شان طولانی شود، از بین می‌روند و پس از آن، هر مقدار بارندگی هم به این منابع زیرزمینی برسد، اثری نخواهد داشت؛ چراکه کارکرد سفره‌ها به وجود منابع و شیارهایی در زیر زمین وابسته است و به‌دلیل خشکی بیش از اندازه، از بین می‌روند. بخش‌خصوصی نیز اکنون در چنین شرایطی قرار گرفته، محدودیت‌های ناشی از تحریم‌ و شیوع کرونا از یکسو و قوانین مخل و موانع کسب‌وکار از سوی دیگر درحال خشک کردن تمام ظرفیت‌های بخش‌خصوصی است که اگر روزی چنین اتفاقی بیفتد، بدون تردید سیل منابع و حمایت‌های دولتی هم ثمری نخواهد داشت و بارانی می‌شود در شوره‌زار.

حال در شرایط فعلی که نه نشانی از کنترل کرونا دیده می‌شود و نه امید روشنی به کاهش تحریم‌هاست و چرخ تجارت ایران، مسیر صعب و سنگلاخ را در پیش گرفته، چه باید کرد تا سفره تجارت کشور خشک نشود؟ صریح‌ترین و گویاترین پاسخ به این چالش در شعار سال که از سوی مقام معظم رهبری طرح شده، مستتر است: مانع‌زدایی. تردیدی نیست که چالش‌های اقتصادی ناشی از کرونا تا پایان ۱۴۰۰ هم ادامه خواهد داشت و چندان امیدی هم به کم‌اثرشدن تحریم‌های بین‌المللی در این بازه زمانی نیست. اما در برهه کنونی از میان برداشتن قوانین مخل کسب‌وکار و تسهیل تجارت، بزرگ‌ترین خدمتی‌ است که دولت می‌تواند برای نجات اقتصاد کرونازده انجام دهد. تسهیل قوانین مخل و آیین‌نامه‌های غیرکارشناسی و مزاحم در چهار محور مالیاتی، تامین‌اجتماعی، گمرک و در نهایت بانک و بازار سرمایه، می‌تواند بخش‌خصوصی را به عنوان ستون فقرات اقتصاد از این گرداب هائل به سلامت عبور دهد.

کیوان کاشفی
عضو هیات‌رئیسه اتاق ایران

هنگامی که نخستین گروه از خانواده‌های طبقه متوسط یا کارگری در ایالات‌متحده از پرداخت اقساط وام‌های مسکن درماندند و بانک‌ها خانه‌های آنها را مالک شدند، تصویر ساده‌ای از گسترش فقر و کاهش قدرت خرید در ایالات‌متحده به چشم مردمان آمد، سپس با گسترش موضوع و افزایش تعداد خانه‌هایی که به عنوان وثیقه توقیف شده و روی دست بانک‌ها مانده بود، آن تصویر ساده به یک مشکل بانکی تبدیل شد که ابعاد ملی داشت و می‌شد نام آن را بحران گذاشت. چند بانک ورشکست شدند و موسسات وابسته به آنها از میان رفتند. سپس بحران، اقیانوس اطلس را پیمود و به نقاط دوردستی چون ایسلند رسید که کل نظام بانکی آن و پس‌انداز مردمش توسط بحران بانکی بین‌المللی بلعیده شد. آتشفشان بحران بیدار شده و زلزله حاصل از آن تا عمق اروپا را لرزانده بود. دنیا برای همه تغییر کرد.
تنها مسیر عبور از بحران
این ذات بحران متصل است؛ بحرانی که در سال ۲۰۰۸ اقتصاد جهان را زمینگیر کرد، در مقایسه با برهه کنونی چه از نظر عمق و چه از منظر اثرگذاری به هیچ عنوان قابل قیاس نیست و به اذعان اهالی اقتصادی از جنگ جهانی به بعد، هیچ واقعه‌ای به اندازه کرونا، اقتصاد جهان را دستخوش تغییر و آسیب نکرده بود. بحران ناشی از پاندمی کرونا با اختلال در زنجیره تامین، تجارت جهانی را در رکودی عمیق فرود برد و با گذشت بیش از یک‌سال به تازگی نشانه‌هایی از بهبود تجارت در بخش‌هایی از جهان به چشم می‌‌آید؛ رگه‌هایی که مختص اقتصادهای پیشرفته است و این نشانه‌های بهبود چندان ارتباطی به ایران ندارد. به همان سیاق که ایران در مراقبت و پیشگیری از شیوع بیماری و کنترل آن چندان موفق نبوده، در مراقبت از اقتصاد و فعالان اقتصادی هم دستاورد برجسته‌ای نداشته است. شیوع کرونا در روزهای پایانی سال ۲۰۱۹، فراتر از پیش‌بینی‌ها، اقتصاد جهان را متاثر کرد و به‌دلیل محدودیت‌‌ ارتباط و بسته شدن مرزها، شدیدترین لطمه‌ها را به زیربخش‌هایی از اقتصاد زد که مرتبط با تجارت بود. چنان‌که اخیرا سازمان تجارت جهانی طی وبیناری شیوع کرونا را توفانی تعبیر کرد که تجارت جهانی کالا و خدمات را در سال ۲۰۲۰ به‌طور قطعی تا ۲۴ درصد کاهش داد. از سوی دیگر، در همین بازه زمانی افزایش قیمت جهانی حمل‌ونقل نیز بار سنگین‌تری را به تجارت جهان وارد کرد. بر خلاف بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ که تنها بخش‌هایی از اقتصاد جهان را درگیر کرد، کرونا تک‌تک کشورها و زیربخش‌های اقتصاد را به چالش کشید؛ ایران نیز از بحران در امان نماند. چنان‌که طی دو دهه گذشته برای نخستین بار، تجارت ایران با کسری مواجه شد. درحالی‌که از ابتدای سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۹ ایران همواره شاهد مازاد تجاری در تمامی فصول بود، در سال ۲۰۲۰ با کسری بالغ بر ۲۰۰میلیون دلاری صادرات نسبت به واردات مواجه شد. طی سال ۲۰۲۰ تحریم‌ها، شیوع کرونا و کاهش چشمگیر قیمت نفت در کنار هم قرار گرفت تا یکی از بزرگ‌ترین و جدی‌ترین چالش‌های اقتصادی ایران شکل گیرد.

چالش‌برانگیزتر از رخدادهای تحمیل شده بر اقتصاد ایران طی یک‌سال گذشته، آنچه همواره چهره بخش نحیف خصوصی اقتصاد را تکیده‌تر کرده و دایره آنها را کوچک‌تر می‌کند، آن است که اشاره شد: نشانی از بهبود در روند اقتصادی و بازرگانی کشور دیده نمی‌شود. اکنون با گذشت قریب ۱۵ماه از آغاز همه‌گیری کرونا، اقتصادهای بزرگ جهانی یا بازیابی شده یا در مسیر بهبود قرار گرفته‌اند، اما فعالان بخش‌های اقتصادی در ایران کماکان از کانون توجه و حمایت به دور هستند.

اینکه اقتصاد کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته توانست بحران را پشت سر گذاشته و در مسیر بازیابی قرار گیرد، فراتر از توان و ظرفیت‌های بزرگ اقتصادی کمپانی‌های قدرتمند و متکی به حمایت‌های دولتی بود. در کشورهایی چون آمریکا، چین و کره‌جنوبی رقمی معادل ۱۰درصد تولید ناخالص داخلی برای حمایت از کسب‌وکارهای آسیب‌دیده ناشی از کرونا اختصاص یافت و در کشورهایی مانند آلمان و ژاپن حتی این رقم فراتر رفت و به ۱۸درصد رسید. در مجموع، میانگین جهانی حمایت‌های دولتی از فعالان اقتصادی در بحران کرونا، کمتر از ۵درصد از تولید ناخالص داخلی نبود. این درحالی است که حمایت‌های دولتی در ایران به استناد آمارهای دولتی، از ۳درصد هم فراتر نرفت.

چالش‌های دولت در تامین منابع مالی به‌دلیل تحریم‌ها و محدود شدن فروش نفت از یکسو و البته باور نداشتن به جایگاه بخش‌خصوصی در اقتصاد نفت‌محور ایران از سوی دیگر، سبب شد برنامه دولت برای حمایت از فعالان اقتصادی در زمان شیوع کرونا آنچنان که باید اثرگذار نباشد. اما امروز شرایط ادامه حیات برای فعالان بخش‌خصوصی دشوارتر از قبل شده و اندک تعللی برای مدیریت بحران، می‌تواند فاجعه‌ای با ابعاد وسیع‌تر به همراه داشته باشد. امروز، شرایط بخش‌خصوصی بی‌شباهت به سفره‌های آب خشک‌شده زیرزمینی نیست؛ سفره‌های آب زیرزمینی حیات‌شان به جاری بودن آب در آنهاست و اگر زمان خشک بودن‌شان طولانی شود، از بین می‌روند و پس از آن، هر مقدار بارندگی هم به این منابع زیرزمینی برسد، اثری نخواهد داشت؛ چراکه کارکرد سفره‌ها به وجود منابع و شیارهایی در زیر زمین وابسته است و به‌دلیل خشکی بیش از اندازه، از بین می‌روند. بخش‌خصوصی نیز اکنون در چنین شرایطی قرار گرفته، محدودیت‌های ناشی از تحریم‌ و شیوع کرونا از یکسو و قوانین مخل و موانع کسب‌وکار از سوی دیگر درحال خشک کردن تمام ظرفیت‌های بخش‌خصوصی است که اگر روزی چنین اتفاقی بیفتد، بدون تردید سیل منابع و حمایت‌های دولتی هم ثمری نخواهد داشت و بارانی می‌شود در شوره‌زار.

حال در شرایط فعلی که نه نشانی از کنترل کرونا دیده می‌شود و نه امید روشنی به کاهش تحریم‌هاست و چرخ تجارت ایران، مسیر صعب و سنگلاخ را در پیش گرفته، چه باید کرد تا سفره تجارت کشور خشک نشود؟ صریح‌ترین و گویاترین پاسخ به این چالش در شعار سال که از سوی مقام معظم رهبری طرح شده، مستتر است: مانع‌زدایی. تردیدی نیست که چالش‌های اقتصادی ناشی از کرونا تا پایان ۱۴۰۰ هم ادامه خواهد داشت و چندان امیدی هم به کم‌اثرشدن تحریم‌های بین‌المللی در این بازه زمانی نیست. اما در برهه کنونی از میان برداشتن قوانین مخل کسب‌وکار و تسهیل تجارت، بزرگ‌ترین خدمتی‌ است که دولت می‌تواند برای نجات اقتصاد کرونازده انجام دهد. تسهیل قوانین مخل و آیین‌نامه‌های غیرکارشناسی و مزاحم در چهار محور مالیاتی، تامین‌اجتماعی، گمرک و در نهایت بانک و بازار سرمایه، می‌تواند بخش‌خصوصی را به عنوان ستون فقرات اقتصاد از این گرداب هائل به سلامت عبور دهد

کیوان کاشفی
عضو هیات‌رئیسه اتاق ایران

سرانجام پس از حدود ۵ سال پیگیری ایجاد منطقه آزاد قصرشیرین به همراه شش منطقه دیگر (گلستان(اینچه برون) - ایلام (مهران) - سیستان و بلوچستان - کردستان (بانه – مریوان) هرمزگان (جاسک) و بوشهر) در مجمع تشخیص مصلحت به تصویب رسید. خبری خوب برای توسعه استان که بایستی از همه عزیزان و مسئولین که پیگیری و رایزنی فراوان در تصویب آن داشته اند تشکر و قدردانی نمود. علی الخصوص اهمیت این امر زمانی بیشتر احساس می‌گردد که یادآور شویم در طرح اولیه پیشنهادی نامی از قصر شیرین در بین مناطق جدید دیده نمی‌شد که پافشاری نمایندگان محترم مجلس و استاندار محترم باعث الحاق این منطقه به 6 نقطه پیشنهادی اولیه گردید. اما سوالی که هم اکنون مطرح می گردد این است که این مصوبه به چه میزان بر توسعه استان الخصوص شهرستانهای غرب استان تاثیر خواهد داشت؟ آیا به صرف بهره مند شدن قصرشیرین از تسهیلات قوانین مناطق آزاد، سرمایه گذاری، تولید و تجارت منطقه شکوفا خواهد شد؟ و یا اصولا با توجه به بندری نبودن قصرشیرین و همسایگی با کشور عراق تا چه حد و در چه حوزه هایی می بایست بر توسعه منطقه تمرکز نمود؟
بررسی تجارب کشورهای مختلف در ایجاد مناطق آزاد نشان می دهد که ایجاد اینگونه مناطق تأثیر فراوانی در توسعه اقتصادی این کشورها داشته است. بعد از جنگ جهانی دوم کشور چین یکی از مهم ترین اقتصادهای دنیا است که با تاکید بر ظرفیت های این مناطق موجبات جذب سرمایه گذاران فراوان خارجی را فراهم نمود و بسیاری از کارشناسان، پیشرفت اقتصادی چین را مرهون تحرک و استفاده بهینه از این مناطق می دانند. و در سال‌های اخیر نیز کشورهایی مانند امارات متحده عربی، ترکیه و اخیراً هم عمان و قطر پیشرفت اقتصادی خود را در بهره‌مندی از ظرفیت های این مناطق پایه گذاری نموده اند. وجود قوانین خاص در مناطق آزاد که با قوانین سرزمین اصلی متفاوت است، عدم وجود سلسله مراتب و تشریفات اداری مرسوم در سرزمین اصلی، معافیت های مالیاتی و سود عوارض گمرکی، آسان بودن فرآیند واردات و صادرات و برخورداری از تسهیلات قوانین کار و تامین اجتماعی موجب ایجاد انگیزه و اشتیاق برای سرمایه‌گذاری در این مناطق گردیده است. اما در کشورمان که پیش از این دارای 7 منطقه آزاد (کیش-قشم-ارس-چابهار-اروند-انزلی ماکو و فرودگاه امام خمینی (ره)) بوده، شرایط قدری متفاوت است و بین کارشناسان توافق نظر کاملی در کار کرد مناطق وجود ندارد. بعضی این مناطق را در پیشبرد اهداف تاسیس شان که توسعه و پیشرفت اقتصادی منطقه و کشور می باشد به نسبت موفق ارزیابی می‌کنند و در مقابل جمعی نیز منتقد مناطق هستند و استدلال می‌کند مناطق آزاد در کشور ما به جای جذب سرمایه گذار و افزایش صادرات تبدیل به منافذی برای واردات کالا گردیده‌اند. که علت طولانی شدن روند تصویب ایجاد مناطق جدید نیز همین تحلیل های مختلف از کارآیی این مناطق بوده است.
اما چیزی که مشخص است دو برابر شدن تعداد مناطق آزاد کشور موجب شکل‌گیری رقابتی تنگاتنگ در بین مناطق جدید التاسیس برای جلب بیشتر اعتبارات زیرساخت‌ها و جذب سرمایه گذاران داخلی و خارجی خواهد شد. توجه بیشتر به مصوبه جدید و موقعیت جغرافیایی مناطق نشان می‌دهد که سه استان کرمانشاه - ایلام و کردستان در مجاورت کشور عراق قرار دارند و این سه نقطه قطعاً در رقابتی نزدیک تر قرار خواهند داشت و هر منطقه که از مدیریت و برنامه‌ریزی بهتری برخوردار باشد سرعت بیشتری در ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز خواهد داشت و در بهره مندی از مزایای مشترک سه منطقه توفیق بهتری خواهد داشت. بررسی آمار صادرات یک دهه اخیر سه استان کرمانشاه، ایلام و کردستان و حتی خوزستان در کنار موقعیتهای خاص و ممتاز کرمانشاه و همسایگی با اقلیم کردستان و بخش مرکزی عراق و همچنین وجود مرز ترانزیتی خسروی می‌تواند دسترسی استان را به کشورهایی مانند عراق، سوریه، لبنان و دریای مدیترانه به خوبی فراهم نماید.
در حال حاضر سه موضوع بعد از ابلاغ مصوبه مجمع تشخیص مصلحت به دولت بسیار مهم و تاثیرگذار است:
اول ترکیب هیئت مدیره و مدیرعامل منطقه بسیار حائز اهمیت است. دوم تخصیص بودجه لازم برای ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز و سوم تقویت سرمایه اجتماعی منطقه جهت جلب و میزبانی از سرمایه گذاران داخلی و خارجی.
در پایان این نکته بسیار با اهمیت است که تصویب ایجاد منطقه آزاد قصرشیرین شروع کار است نه غایت نهایی و بهره مندی از مواهب این مصوبه، مشروط به سعی و کوشش مسئولین و صد البته خواست و همراهی مردم منطقه خواهد بود. به نظر می‌رسد ایجاد اتاق فکر ویژه و تدوین استراتژی و برنامه ی راهبردی بلافاصله بعد از سرخوشی از این موفقیت بایست در دستور کار مسئولین قرار گیرد.

* کیوان کاشفی
* رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی کرمانشاه

به گزارش روابط عمومی اتاق کرمانشاه فعالان اقتصادی کشور با حسن روحانی، رئیس‌جمهوری دیدار و گفتگو داشتند کردند تا مشکلات اقتصادی را به طور مستقیم با رئیس قوه مجریه در میان بگذارند.

در این نشست ابوالحسن خلیلی، فعال اقتصادی و عضو هیات نمایندگان اتاق کرمانشاه از تلاش های همه جانبه و خالصانه دولت در طول هشت سال گذشته قدردانی کرد و سپس با تشریح وضع موجودی کالاهای اساسی، نقطه نظرات کارشناسی خود را برای بهبود فرآیند ها و همچنین اتخاذ سیاست های مناسب ارائه داد.

کاهش هر چه بیشتر فاصله دولت با بخش خصوصی در جبهه مشترک جنگ اقتصادی
عضو هیات نمایندگان اتاق کرمانشاه عنوان کرد: ما اعتقاد داریم که اعتماد بیشتر دولت به توانمندی های بخش خصوصی به ویژه در سه سال گذشته و حال، که دشمن جنگ اقتصادی را به نهایت خود تشدید نموده است، میتوانست با روش های کار آمد تر و کم هزینه تری برای تضمین امنیت جریان تامین کالاهای مورد بهره برداری قرار گیرد.
وی افزود: هر چند وضعیت موجود هم نشانگر توفیق نسبی دولت در این زمینه است.
خلیلی ادامه داد: توجه بیشتر به ظرفیت های قانونی، قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار در الزام به اخذ نظرات مشورتی از تشکل های تخصصی، استفاده بیشتر از ظرفیت های تجاری و اعتباری شرکتهای غیر دولتی، از اهم محورهایی است که میتوانست کمک بیشتری به دولت محترم در این شرایط داشته باشد.
وی عنوان کرد: در حالی که بخش خصوصی شناسنامه دار همواره از هر نوع ضابطه مندی و شفافیت کاری استقبال مینموده است، عدم تصمیم گیری های به موقع سبب گردید تا آرام آرام شرکت پشتیبانی امور دام در تامین نهاده های دامی اساسی در کمتر از 5 سال به بالای 25 درصد و شرکت بازرگانی دولتی ایران42 درصد در تامین روغن خام کشور دستیابی داشته باشند.
عضو هیات نمایندگان اتاق کرمانشاه خاطر نشان کرد: به عبارتی علاوه بر غفلت از توان بخش خصوصی منابع محدود ریالی دولت به جای حمایت از جریان تولید و واحد های تولیدی به رقابت با تامین کنندگان غیر دولتی بعضا با هزینه های بالاتر از شاخص های این بخش هدایت گردید.
خلیلی تاکید کرد: نباید از نظر دور داشت که بخش خصوصی توانمد کشور همواره حدود سه میلیون تن کالای اساسی منتظر تامین ارز در بنادر و گمرکات کشور داشته که خود بخشی از ذخایر استراتژیک کشور بدون داشتن مصوبه ای تلقی می گشته است.

تغییرات چند باره در مدیریت تامین کالای اساسی کشور
مدیرعامل مجتمع کشت و صنعت ماهیدشت کرمانشاه در ادامه گفت: در شرایطی که ایجاد یک وزارتخانه مستقل تحت عنوان وزارت بازرگانی یا وزارت جنگ اقتصادی برای ایجاد هماهنگی بیش از پیش کلیه دستگاههای مرتبط برای مقابله با حملات تجاری کشور ضروری مینمود به هر دلیلی ما شاهد چند مرحله جابجایی مسئولیت رهبری در تامین کالای اساسی بین وزارت جهاد کشاورزی و صمت بوده ایم که امیدواریم وضعیت موجود یعنی تفویض کامل امور بازرگانی کالاهای اساسی به وزارت جهاد کشاورزی در کنار کاهش یا رفع مشکلات تحریم منجر به ایجاد ثبات در جریان تامین نهاد و امنیت تولید گردد.
خلیلی به آسیب های این تغییرات چند باره اشاره و موارد زیر را عنوان کرد:
• غالب شدن نگرش و رویکردهای بخشی بر تصمیمات کلان کشور و در مواردی تبدیل به رقابت درون بخشی مدیریت های مربوطه میگردد.( واردات جو / واردات کنجاله)
• اتخاذ تصمیمات غیر کارشناسی (آگاهی جهاد از تجارت خارجی که یکسال به درازا کشید و انتقال به بخش غیر تخصصی وزارت صمت که مجددا" میبایست فرایند را آموزش و یادگیری نماید).
• بی توجهی به تجربیات و نظرات کارشناسی در پیاده سازی و اجراء سامانه های قانونی که اگر در شرایط گفتمان بهتر با بخش خصوصی و به دور از حب و بغض های فردی صورت می پذیرفت، ثمرات و فواید بیشماری در شرایط جنگ اقتصادی برای کشور به ارمغان می آورد.
وی یادآور شد: اگر چه امروز در سایه نعمت استقرار سامانه های نظارتی همچون بازارگاه ، انگشت اتهام از واردکنندگان و تولید کنندگان شناسنامه دار به دور میباشد، اما این آرامش به بهای سنگین بهم ریختگی بازار در ابتدای استقرار و هدر رفت وقت گرانبهای واردکنندگان و تولید کنندگان در بزنگاههای نظارتی سراسر کشور به دست آمده است.

نوسانات فرآیند تامین ارز و اثر آن بر جریان منظم تامین کالا
عضو هیات نمایندگان اتاق کرمانشاه در بخش دیگر از سخنان خود گفت: نوسانات قطعی در تامین ارز و شایعات پیرامون آن، متاسفانه باعث ایجاد شوک و نوسان در جریان تامین کالا به تبع آن ناامنی در تولید گردید، که این معضل به راحتی و در صورت اعتماد و هماهنگی بیشتر بین بانک مرکزی، دستگاههای ذیربط و تشکل های تخصصی قابل تعدیل می بود.
وی ادامه داد: انتظار داریم با حداکثر شفافیت تعامل و اعتماد فیمابین بخش خصوصی و دولت دوره صد روزه پایان دولت را به عنوان الگوی روشن و ماندگار به پایان برسانیم.
خلیلی اذعان کرد: در ساختارهای دولتی و حکومتی هر نوع برخورد مبتنی با سوءظن نسبت به بخش خصوصی ارزش و نشانه سلامت کاری مدیران و مستخدمین دولت تلقی و در مقابل نگاه توام با حسن نیت به صورت نانوشته مذموم و ضد ارزش های کاری محسوب میشود.
وی یادآور شد: هر چند که اصلاح این فرایند نیازمند زمانی بیش از صد روز است اما هر قدم کوچک زمینه ساز یک اقدام فرهنگی است.

خلیلی در پایان سخنان خود توجه جدی به سلامت کارگران زحمتکش خطوط تولیدی کالاهای اساسی که در طول یکسال اخیر با وجود شرایط سخت بهداشتی، در واحد های تولیدی حاضر و عملیات تولید و توزیع روغن نباتی متوقف نگردید ضروری دانست.
وی ابراز امیدواری کرد که این قشر زحمتکش در اولویت دریافت واکسن قرار گیرند.

کلیک نمایید

ارائه مشاوره خدمات بانکی در اتاق کرمانشاه راه‌اندازی شد

به گزارش روابط عمومی اتاق کرمانشاه، در راستای خدمات حمایتی و مشاوره‌ای که اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی کرمانشاه برای اعضای خود دارد، خدمات مشاوره بانکی نیز برقرار شد.

مشاوره امور بانکی روزهای سه‌شنبه و با حضور مشاور اختصاصی این امر، در محل اتاق ارائه می‌شود.
استفاده از خدمات مشاوره بانکی برای تمامی فعالین اقتصادی، اعضای اتاق بازرگانی و متقاضیان رایگان است. هدف از ارائه مشاوره بانکی در اتاق کرمانشاه و همچنین تسهیل گری در امور بانکی مد نظر فعالین اقتصادی، آشنایی با قوانین و مقررات بانکی در زمینه تسهیلات، وثایق، تضامین بانکی، نقل و انتقالات، بررسی اختلافات با بانکهای عامل، بررسی نحوه محاسبه قراردادهای اعضا با بانک ها، مسائل ارزی و قوانین آن و ... می‌باشد.

گفتنی است در اتاق کرمانشاه مشاوره در سایر زمینه‌های بیمه، مالیات، امور حقوقی، ثبت شرکت‌ها و ... نیز به صورت رایگان در روزهای مختلف هفته ارائه می‌گردد.

کلیک نمایید

کلیک نمایید